Göricke....

            Ένα από τα διπλοσκέλετα όπου πραγματικά ξεχνάς τα κιλά του και τον όγκο του είναι το Göricke....Πραγματικά ένα από τα καλύτερα γερμανικά ποδήλατα της εποχής του και από τα πλέον αγαπημένα μου. Το ποδήλατο μου το έδωσε ένας ο οποίος είχε μάντρα με παλιοσίδερα  και μάλιστα ήταν σε τόσο άθλια που μου το έκανε δώρο. Ευτυχώς το ποδήλατο δεν είχε πολλές ελλείψεις, απλά  ήταν όλο μέσα στην σκουριά ή μάλλον καλύτερα έτσι φαινόταν, και το γράφω αυτό γιατί μόλις το πέρασα με πετρέλαιο και το έτριψα......  άστραψε όλο και έφυγε η σκουριά από πάνω του σαν ξένο σώμα. Πραγματικά είναι απίστευτη η ποιότητα κάποιον αντικειμένων, τόσα χρόνια πεταμένο και παρατημένο στον ήλιο και στην βροχή τα στοιχεία της φύσης δεν κατάφεραν να το αχρηστέψουν , παρά το μόνο που κατάφεραν ήταν  να δώσουν στα νίκελά του αυτή την μαγική εικόνα της πατίνας του χρόνου όπου μόνο τα παλιά κειμήλια έχουν.
             Το ποδήλατο δυστυχώς ξέχασα και δεν το τράβηξα φωτογραφία μόλις το πήρα  για να δείτε την αρχική του κατάσταση οπότε θα το δείτε κατευθείαν τελειωμένο, Φοράει τα πάντα γνήσια και είναι όλο ''ντυμένο'' με phillips και dunlop επίσης η σέλα του είναι η ολλανδική lepper 2spring...

Lepper 6spring

      Μιας και ανέφερα την lepper να πούμε εδώ πως υπάρχει φυσικά και η Lepper 6spring μία σέλα που πραγματικά πρέπει να δοκιμάσετε έστω μία φορά.... απίστευτα άνετες και ιδανικά μαλακές δεν καταλαβαίνεις  φυσικά τραντάγματα και μου θυμίζει  αυτά τα μεγάλα καθίσματα με τις αναρτήσης    που έχουν οι νταλίκες..... oλα αυτά βέβαια έχουν και ένα αντίτιμο που δεν είναι άλλο από το βάρος της που πλησιάζει τα 2,5kl
       Το αυξημένο βάρος όμως  γενικότερα και πέρα από την σέλα,  ήταν κάτι που δεν απασχολούσε τους αγοραστές αυτών των ποδηλάτων... ίσα-ίσα που ήταν και αφορμή για την αγορά ενός τέτοιου ποδηλάτου καθώς τα ελαφριά μονοσκέλετα ''δεν τους έδιναν σημασία'' όπως μου είχε πει ένας παλιός ποδηλατάς αφού τα θεωρούσαν ευαίσθητα και δεν άντεχαν ..... τουλάχιστον αυτά που άντεχαν τα διπλοσκέλετα.  Εξάλλου πρέπει να αναφέρουμε πως οι δρόμοι όπου κινούνταν αυτά τα ποδήλατα πολλές φορές ήταν απλά καρόδρομοι... ακόμα δεν τους ενδιέφεραν και οι υψηλές ταχύτητες παρά μόνο το ''σταθερό βήμα'' και η αντοχή στις καθημερινές δυσκολίες της δουλειάς και για αυτό το λόγο τα περισσότερα από αυτά τα ποδήλατα,.... κατασκευαστικά τα διακρίνει μία ''πληθωρικότητα'' στο μέταλλο αλλά και στην ποιότητα που σε κάνει  -σε σχέση με τα σημερινά- να απορείς.... Γιατί άραγε χρειάζονταν τόσο χοντρά κέντρα;..... Γιατί μία σιαγόνα φρένου phillips  δεν μπορείς να την λυγίσεις εύκολα; Γιατί οι πίσω ακτίνες ήταν πιο χοντρές από τις μπροστά;...... και ένα σωρό άλλα επιμέρους εξαρτήματα που σε κάνουν να απορείς .   Φυσικά η απάντηση για όλα αυτά είναι η εξής...... απλά είναι ποδήλατα όπου φτιάχτηκαν για πάντα και αυτοί που τα σχεδίασαν και τα κατασκεύασαν δεν είχαν στο μυαλό τους την εικόνα του αναλώσιμου και της υπερκατανάλωσης σε αντίθεση με τα σημερινά ποδήλατα όπου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφήμερα και αλλάζουν μοντέλο κάθε χρόνο σαν να είναι κινητά τηλέφωνα .....