Το άγνωστο διπλοσκέλετο

Απλές κατασκευές με έμφαση στην
αντοχή και την στιβαρότητα  (από έντυπο της εποχής)

Πραγματικά προσπαθώ εδώ και ώρα να σκεφτώ έναν πρόλογο βαρύγδουπο για το ποδήλατο που θέλω να σας παρουσιάσω και δεν μπορώ…. Και μάλλον φταίει το ίδιο το ποδήλατο, καθώς στην διάρκεια της ζωής του φαντάζομαι, πως θα ήταν ένα απλό ποδήλατο ενός απλού ανθρώπου, χωρίς δάφνες και περγαμηνές…. τουλάχιστον όχι από αυτές που εννοούμε και γνωρίζουμε σήμερα οι ποιο πολλοί, έτσι λοιπόν αντί προλόγου, και πριν παρουσιάσω το ποδήλατο θα περάσω σε κάποιες σκέψεις και σε κάποια συμπεράσματα που έχω βγάλει στην όποια ενασχόληση μου με αυτά τα ποδήλατα.
Όπως κάπου έχω ξαναγράψει, αυτός ο τύπος ποδηλάτου, τα διπλοσκέλετα δηλαδή, έγιναν ιδιαιτέρα αγαπητά από τους έλληνες για την στιβαρότητα τους, την αντοχή, αλλά και την απλότητα κατασκευής και συντηρήσεις, γιατί τις περισσότερες φορές το κόστος επισκευής ήταν χαμηλό και εύκολο καθώς στηρίζονταν σε πολύ απλή τεχνολογία όπου μπορούσες με απλά εργαλεία να το επισκευάσεις στην αυλή του σπιτιού σου με κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις μηχανικής, επίσης αυτά τα ποδήλατα είχαν και μια τεχνολογία όπου γνώριζαν πολύ καλά και οι μάστορες της τότε εποχής …… ένας πολύ παλιός μάστορας, μάλιστα από τους καλύτερους σε ότι αφορά τα Raleigh, και γενικά στα εγγλέζικα, μου έλεγε μια φορά, ‘’Γιώργο εμείς τότε προσπαθούσαμε να βγάλουμε μεροκάματο επισκευάζοντας και αλλάζοντας μπίλιες σε πετάλια’’ …… έτσι για να καταλάβουμε εμείς οι νεότεροι τι εννοούσε ο μάστορας , ας πάρουμε ένα απλό ποδήλατο και να πάμε σε έναν σημερινό μάστορα να μας κάνει το ίδιο στα πετάλια μας… για φανταστείτε την φάτσα του όταν με 5 euro σήμερα το αγοράζεις καινούριο. Και για να συμπληρώσω την εικόνα και να βγάλετε ποιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα, θα σας πω και αυτό … Όταν στον μάστορα (τον παλιό) του είχα πει πως σκέπτομαι να βάλω sturmey στο δικό μου διπλοσκέλετο Raleigh με απέτρεψε και μάλιστα μου είχε πει πως τα θεωρεί βλακείες, ζημιάρικα και πως αν πάθει τίποτα δεν θα βρω να μου τα φτιάξει κανένας.
Έτσι λοιπόν ο μάστορας ενώ όπως προείπα ήταν κορυφαίος σε ότι αφορά τα εγγλέζικα διπλοσκέλετα ..απίστευτα ακριβής σε ακτινολογήσης και σε ότι έχει να κάνει με ρύθμιση φρένων, όπως φυσικά και στις υπόλοιπες εργασίες που αφορούν ένα διπλοσκέλετο …. στην τεχνολογία που από το 1903 φόραγαν τα εγγλέζικα στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν γνώριζε παρά ελάχιστα και αυτά αν το είχε δει σε κανένα 26’’ sports από τα σπάνια με ταχύτητες που κυκλοφόρησαν αργότερα …. φυσικά -για να μην αδικούμε τον μάστορα- ο λόγος ήταν ο εξής…. Απλά δεν υπήρχαν στην τότε ελληνική αγορά, γιατί δεν τα εισάγανε οι διάφορες αντιπροσωπίες για λόγους κόστους και πολυπλοκότητας κατασκευής σε σχέση με ένα μονογράναζο φρίουλ και φυσικά δεν θα αγοραζόταν και εύκολα, από το τότε αγοραστικό κοινό που απλά έψαχνε ένα γερό ποδήλατο με απλό εξοπλισμό που περιοριζόταν στα βασικά… γερή σχάρα, ίσως και εμπρός πίσω, καλό δυνατό φανάρι, και φυσικά την πινακίδα κυκλοφορίας του… και βέβαια σε καλή τιμή που να αντέχει σχεδόν τα πάντα χωρίς ανόητες και πολύπλοκες …σάλτσες!
Στην πορεία βέβαια έμπαιναν και άλλα στοιχεία….. εξοπλισμού! όπως διάφορα σημαιάκια, λασπωτήρες στο τελείωμα των φτερών, σέλα στον οριζόντιο για το πιτσιρίκι κ.τ.λ….
Έτσι λοιπό τα ευρωπαϊκά διπλοσκέλετα με την μορφή που γνωρίζουμε εδώ στην Ελλάδα, νομίζω, πως εκτός από τις διάφορες ονομασίες που έχω ακούσει ανά καιρούς… ποδήλατα εργασίας , balloon bicycle κ.τ.λ…. δικαιούνται να τους δοθεί ο όρος λόγο εξάπλωσης ‘’ελληνικός τύπος ποδηλάτου’’ και φυσικά για να είμαστε και ρεαλιστές, δεν φαντάζομαι πως η Raleigh, η Bismarck και οι υπόλοιπες εταιρίες αποφάσισαν να βγάλουν ειδικό ποδήλατο για την Ελλάδα, απλά οι ανάγκες το έφεραν και εξαπλώθηκε ή αν θέλετε υιοθετήθηκε από εμάς αυτός ο τύπος ποδηλάτου για τους λόγους που προανέφερα.

Αθλητές της ποδηλασίας στα μέσα της δεκαετίας του 20

Κάποιοι θα σκεφτούν, γιατί ρε Γιώργο να μην τα πούμε ινδικά, κινέζικα, πακιστανικά αφού και εκεί έχουν τεράστια -σε σχέση και με την Ελλάδα μάλιστα- εξάπλωση…. Πολύ απλά γιατί είναι αντίγραφα των ευρωπαϊκών… και εμφανίστηκαν μετά τον 2ο παγκ. πόλεμο. Στην Ελλάδα έκαναν την εμφάνισή τους –βάση στοιχείων που μπόρεσα να βρω - στις αρχές της δεκαετίας του 20΄ καθώς έχουμε αναφορές  ακόμα και για αγώνες ποδηλασίας εκείνης της εποχής με κατηγορία ‘’διπλοσκέλετα ποδήλατα’’.










Πριν λίγο καιρό, έπεσε στα χέρια μου κατά τύχη ένα διπλοσκέλετο που μάλλον έρχεται από εκείνη την πολύ μακρινή εποχή, το ποδήλατο είναι πραγματικά αρχαίο, τουλάχιστον με αυτά που έχω δει μέχρι σήμερα, και αν κρίνω από τα διάφορα χαρακτηριστικά του πρόκειται για ένα από τα πρώτα τέτοιου τύπου ποδήλατα που ήρθαν στην Ελλάδα. 

Το τιμόνι σίγουρα, ίσως και το πιρούνι είναι αλλαγμένα, φοράει 7αρι παλουκόσελο, παλιό καρφωτό δίσκο, και ρεγουλαδόρους άξονα μεσαίας τριβής, επίσης έχει κάποια εξογκώματα που τα θεώρησα παλιά κολλήματα, -μάλλον όμως - μπορεί να μην είναι έτσι καθώς κάποια είναι σε σημεία που είναι απίστευτο να κόπηκε ο σκελετός όπως π.χ δείχνω στην φωτογραφία ανάμεσα στους δύο οριζόντιους κάτω ακριβός από το παλουκόσελο, εκτός και αν επίτηδες κάποιος το αποφάσισε και βούτηξε το πριόνι , επίσης αυτά τα κολλήματα μου φαίνεται δύσκολο να έγιναν από δικό μας μάστορα της εποχής, καθώς ουσιαστικά έχει μούφα επάνω στην κόλληση και πουθενά δεν φαίνετε ίχνος ή σημάδια ηλεκτροκόλισης..
 Μάρκα μην με ρωτήσετε, καθώς δεν υπάρχει τίποτα επάνω του που να λέει κάτι,και γενικά κρατά καλά το μυστικό... όσοι δουν τους ρεγουλαδόρους μην βιαστούν να γράψουν bauer καθώς δεν έχει τους ίδιους.

Ρεγουλαδόροι άξονα παρόμοιοι με BAUER

 Τα πετάλια είναι Phillips και μάλλον έχουν αλλαχτεί στη πορεία… αυτό που ίσως πλησιάσουμε να είναι η περιοχή προέλευσης όπου μάλλον θα έλεγα κεντρική Ευρώπη, επίσης το ποδήλατο εκεί που μπαίνει το badge της μάρκας δεν έχει σημάδια από πριτσίνια καθώς αυτό το έχουν τα νεότερα (μετά το 30΄) … τα πολύ παλιά ή τα είχαν ζωγραφιστά με χαλκομανίες της εποχής , ή στα ποιο ακριβά υπήρχαν ταμπελάκια συνήθως μπρούτζινα όπου είχαν το λογότυπο της εταιρίας και ήταν δετά (όχι κολλημένα ή καρφωτά ) με δερμάτινο λουράκι στον λαιμό του ποδηλάτου…

Καρφωτός ''αρχαίος'' δίσκος

Τύπου 7αρι παλουκόσελο με περίεργη κόλληση ανάμεσα στους οριζόντιους

Εδώ να αναφέρω πως το βάψιμο του ποδηλάτου έχει γίνει με ασβέστη καθώς ήταν κάτι αρκετά συνηθισμένο για διπλοσκέλετο. Ο κόσμος τότε έβαφε στις γιορτές με λαδομπογιά και ασβέστη -όπως έχουμε ξαναπεί- τα παντζούρια, το πεζοδρόμιο, τις γλάστρες.. το ποδήλατο!!  και μάλιστα προσθέτοντας γαλαζόπετρα πολλές φορές κατά ''τας εθνικάς εορτάς''...πετύχαιναν και εθνικόφρων γαλάζια απόχρωση.