Tι δουλειά μπορεί να έχει ένας ο οποίος ασχολείται με κλασικά ποδήλατα με ένα είδος ποδηλάτου όπου είναι μάλλον μία από τις τελευταίες μόδες στο χώρο και ο χαρακτήρας του είναι για γρήγορη και νευρική οδήγηση; Τίποτα παραπάνω από διασκέδαση θα ομολογούσα καθώς θα τους έβαζα άνετα τον τίτλο ....the fun bicycle.... Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Πριν από αρκετό καιρό ο καλός μου φίλος Περικλής θέλησε να τον βοηθήσω να βάψει ένα πλαίσιο το οποίο προοριζόταν να το φτιάξει για fixe.... εδώ να αναφέρω πως δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για αυτά τα ποδήλατα παρά μόνο ότι δεν έχουν ελεύθερο και πως τα περισσότερα είχαν περίεργα χρώματα... Δεν σας κρύβω μάλιστα πως τα έβλεπα αρκετά επιφυλακτικά... και για να σας πω και την αλήθεια μπορεί και να μην ασχολιόμουν και καθόλου αν δεν ήταν τόσο καλός φίλος ο Περικλής, και δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να βάψω και να βοηθήσω στην συναρμολόγηση ενός ποδηλάτου που το θεωρούσα .... κουταμάρες!
Έτσι λοιπόν αφού μπήκα στην διαδικασία και το βάψαμε... το συναρμολογήσαμε, και μόλις το ποδήλατο ήταν έτοιμο, μπήκα στον πειρασμό.... ''γιατί όχι'' σκέφτηκα και νάσου καβάλα επάνω του....
Το πρώτο πράγμα που θα καταλάβεις είναι πως καβαλάς ένα εντελώς διαφορετικό ποδήλατο... δεν έχει σχέση και δεν μοιάζει με ότι έχεις κάνει βόλτα... Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αλλάξει είδη ποδηλάτων έχουμε νοιώσει π.χ την διαφορά στην αίσθηση όταν ξαφνικά ενώ εκεί που καβαλούσαμε ένα mtb βρεθήκαμε επάνω σε μια κούρσα ή από ένα fitnes σε ένα trekking κ.τ.λ..... θα συμφωνήσω άλλη θέση οδήγησης, διαφορετικά βάρη,άλλα μεγέθη και άλλες επιδόσεις και ναι φυσικά μπορεί όλα τους να απαιτούν έστω λίγο χρόνο για εξοικείωση, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω πως το fixie είναι άλλη ιστορία και θα το χαρακτήριζα ως ένα αντισυμβατικό είδος ποδηλάτου που ή το θαυμάζεις και κολλάς, ή απλά το μισείς και δεν ασχολείσαι ποτέ πια μαζί του.
Με λίγα λόγια είναι ένα ποδήλατο όπου έχει μια πρωτόγνωρη αίσθηση και είναι πολύ διαφορετικό με αυτά που έχεις περασμένα μέσα στο DNAσου ως συμβατικός ποδηλάτης.
Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τις δικές μου εντυπώσεις από αυτά τα ποδήλατα που βρέθηκαν στα χέρια μου όχι φυσικά από την πλευρά του ειδικού -μιας και δεν είμαι- αλλά από την ματιά του τυχαίου αναβάτη όπου παρ' όλες τις πρώτες έντονες αμφιβολίες και τον σκεπτικισμό μπορώ να πω πως ναι μου αρέσουν και μάλιστα αρκετά.
|
Πρώτη επαφή....και εγώ ακόμα με το κουρσάκι |
Πάμε για βόλτα λοιπόν..... η πρώτη...γκάφα μπορεί να γίνει ενώ προσπαθείς να προλάβεις να βάλεις τον δεύτερο καλουπιέ στο πόδι σου, ενώ ασυναίσθητα το άλλο πόδι που έβαλες στον πρώτο καλουπιέ προσπαθεί να φρενάρει το πετάλι στο 9:15. Εντάξει λοιπόν τα καταφέραμε και δεν φάγαμε τα μούτρα μας, πάμε λοιπόν παρακάτω.... το δικό μας ποδήλατο πρέπει να πούμε πως δεν έχει καθόλου φρένα και φρενάρει μόνο με τα πετάλ και ένας ο οποίος έχει τα κιλά του, ο δίσκος είναι σχετικά μεγάλος και δεν καταφέρνει ακόμα την κίνηση με το σήκωμα και φρενάρισμα ή... skid! κατά το λαϊκότερον..όπως καταλαβαίνετε έχει ένα θέμα με το φρενάρισμα. Έτσι λοιπόν τα πρώτα φρεναρίσματα μάλλον εκθέτουν τον αδαή αναβάτη και αν δεν είναι σε ελεγχόμενο περιβάλλον θα έλεγα πως είναι και επικίνδυνο καθώς όπως καταλαβαίνεται, ένας πρωτάρης φρενάρει... ή μάλλον σταματάει, απλά επιβραδύνοντας τον ρυθμό των πετάλ... οπότε χρειάζονται και μερικά μέτρα παραπάνω για να σταματήσουμε... Για αυτό το λόγο θα συνιστούσα ποτέ να μην ξεκινήσετε την επαφή σας με ένα τέτοιο ποδήλατο σε δρόμο με έντονη κατηφόρα, αλλά θα σας έλεγα οι πρώτες βόλτες να γίνουν καλύτερα σε επίπεδο δρόμο με σχετικά μειωμένη κίνηση όσο καλοί αναβάτες και αν είστε στα συμβατικά ποδήλατα που μέχρι τώρα γνωρίζατε. Αφού λοιπόν ξεπεράσαμε τις πρώτες δυσκολίες.... φοράμε άνετα πλέον τους καλουπιέδες και μπορούμε να φρενάρουμε με σχετική ευκολία έστω στο ίσιωμα ξεκινήσαμε την πρώτη σχετικά μεγάλη βόλτα των 40+ χλμ..... στον ανοικτό, αλλά επίπεδο και χωρίς ιδιαίτερες στροφές δρόμο..... όλα είναι τέλεια, το ποδήλατο σου δίνει μια αρκετά στιβαρή και συνάμα λυτή αίσθηση, τίποτα δεν χτυπάει και τίποτα δεν ''σφυρίζει'' γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτα απολύτως.... το τιμόνι εντελώς σκέτο και επιθετικό, χωρίς καμία μανέτα ούτε μία ντίζα χωρίς κασέτες χωρίς εκτροχιαστές ούτε καν σιαγόνες φρένων.. απολύτως τίποτα!
|
Στην δεύτερη δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην πρόκληση |
Τελικά αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς είναι πολύ απλά και λιτά....ένα ποδήλατο σε μια όμορφη διαδρομή μετά από μια δύσκολη μέρα στην δουλειά και λίγο έξω από το άγχος της οικογένειας..... και εκεί που σκέφτεσαι όλα αυτά και απολαμβάνεις το τοπίο, ασυναίσθητα έρχεται η άτιμη η συνήθεια και πας να κάνεις ελεύθερο.....και ουπς!!! στο τσακ μόλις γλίτωσες μια γενναία έξοδο από τον δρόμο όπου έρχεται να σου θυμίσει πως εδώ δεν παίζουμε και προπαντός δεν τεμπελιάζουμε....κάνουμε πετάλι ασταμάτητα, ιδρώνουμε και κουραζόμαστε αρκετά παραπάνω από ότι με ένα συμβατικό ποδήλατο..να πούμε βέβαια πως μπορείς να κλέψεις λίγο καθώς η ορμή των πετάλ σε ξεκουράζουν κάποιες στιγμές και πως στις ανηφόρες αυτή η ορμή είναι που σε ξελασπώνει..... αλλά σε γενικές γραμμές δεν θα έλεγα ποτέ πως ένα fixie είναι ένα ποδήλατο για χαλαρή οδήγηση, αντιθέτως αμέσως καταλαβαίνεις μόλις το ξεκαβαλήσεις πως έκανες αν μη τι άλλο καλή γυμναστική.
|
πιο.... ''σκληροπυρηνικό'' το cinelli ..... |
|
...με τα διακριτικά της ομάδας mash αλλά και σωλήνες columbus |
Εδώ θα ήθελα να πω πως είμαι και αρκετά τυχερός, καθώς από τις πρώτες μου επαφές με αυτά τα ποδήλατα είχα για δάσκαλο έναν ακόμα καλό φίλο τον Μάρτιν ο οποίος έχει πάρα πολλές γνώσης αλλά και καλά δείγματα τέτοιον ποδηλάτων και σίγουρα αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να αγαπήσω αυτά τα ποδήλατα. Έτσι λοιπόν εκτός από το ποδήλατο του Περικλή όπου είχα και την πρώτη επαφή αμέσως μετά βρέθηκα να βολτάρω δύο από τα καλύτερα εμπορικά fixie.... ένα αλήτικο και προκλητικό Cinelli mash και ένα σικάτο Specialized langster το οποίο είναι μάλιστα και σε μια αρκετά σπάνια έκδοση με την ονομασία Siatl όπου τονίζετε επάνω στο ποδήλατο ο βροχερός χαρακτήρας αυτής της πόλης.
Μέσα από αυτό το κείμενο δεν θα ήθελα φυσικά να δώσω καμία οδηγία ή προτροπή ως προς αυτα τα ποδήλατα, καθώς αυτό δεν θα το έκανα ποτέ για κάτι το οποίο δεν γνωρίζω πολύ καλά .... απλά κατέθεσα την επαφή μου ως πρωτάρης αλλά λάτρης αυτών των ποδηλάτων. Επίσης να καταθέσω ρητά και κατηγορηματικά πως είμαι αντίθετος και πολέμιος στη μόδα που έχει ξεσπάσει όπου βανδαλίζονται παλιά κλασικά κουρσάκια για να γίνουν fixie καθώς το θεωρό λάθος και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και ιεροσυλία ....καλό σας βράδυ._
|
..... ''μαλακό'' και πιο ήπιο το specialized..... |
|
μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό διακριτικό με βάση τον χαρακτήρα του cinelli |
|
.......με λεπτομέρειες από το μονίμως βροχερό Siatl |
|
.......όπου ο ήλιος έχει πάντα απαγορευτικό. |
καλησπερα. πολυ ωραιο το αρθρο σου, πολυ επεξηγηματικο και κατανοητο.εδω και λιγες μερες ειμαι πλεον fixas και καταλαβαινω απολυτα αυτο που γραφεις. χτες εγινα μελος στο blog σου. καλη συνεχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ.... καλές βόλτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιωργο αν και μικρή η εμπειρεία σου στα ποδήλατα πίστας με τις 5 βολτες που κάναμε παρέα νομίζω πως το κατάλαβες το νόημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να επισημάνω σε όσους δεν έχουν δοκιμάσει ένα τέτοιο ποδήλατο και έχουν ενδιασμούς για το οτι τα πετάλια γυρίζουν συνέχεια και δεν έχουμε κανονικά φρένα (συνήθως) πως στα ποδήλατα αυτα έχουμε απόλυτο ελεγχο και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και περισσότερο απο ένα συμβατικό ποδήλατο .Το πως και γιατί είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να σας περιγράψω γραπτώς ,μιας και τα ποδήλατα πίστας όπως και κάθε σοβαρό ποδήλατο είναι ένα πολυ πολύπλοκο έργο μηχανικής και όχι απλά ενα σετ απο ηλεκτροκολλημένους σωλήνες .Τα ποδήλατα πίστας δέν είναι όπως νομίζουν πολλοί ενα ποδήλατο δρόμου χωρίς ταχύτητες αλλα κάτι πολύ περισσότερο απο αυτό.Η βασική διαφορά στα 2 είδη ειναι πως το πρώτο (δρομου) είναι ενα όχημα μετακίνησης το οποιο "ο αναβάτης κουμαντάρει" μέσω των μηχανισμών που διαθέτει ,ενώ το ποδήλατο πίστας είναι μια "μηχανική προέκταση" του ανθρώπινου σώματος που σε απόλυτη συνεργασία παράγουν το ζητούμενο έργο.Ελπίζω να μπόρεσα να σας δώσω μια αρχική εικόνα ,είμαι διαθέσιμος για τυχών απορίες .