Ο πορτιέρης........

Καλησπέρα.... απόψε θα σας παρουσιάσω ακόμα ένα ποδήλατο όπου παραμένει μάχιμο προσφέροντας τις υπηρεσίες του εδώ και μισό αιώνα. Το ποδήλατο είναι ένα Goebel το οποίο  διατηρεί όλο τον εργοστασιακό του εξοπλισμό σε άριστη κατάσταση αλλά και το εργοστασιακό του χρώμα....

πορτιέρης 50 χρόνια.......

     Το ποδήλατο αγοράστηκε καινούριο κάπου το 1962 και από τότε κάθε μέρα ανελλιπώς υπηρετεί τον ιδιοκτήτη του, τον κύριο Μιλτιάδη, ο οποίος έχει ξενοδοχείο σε κεντρικό δρόμο του Ναυπλίου.

Εκτός από τις βροχερές μέρες...., όποια άλλη μέρα και αν περάσεις το ποδήλατο θα το βρεις έξω στην είσοδο του ξενοδοχείου να κάθετε αραγμένο σε συγκεκριμένο σημείο. Μάλιστα...... όταν πήγα να το ξαναβάλω στην θέση του -αφού το μετακίνησα για την φωτογράφηση- μου λέει ο κυρΜίλτος..... ''άστο θα το φτιάξω εγώ'' και όταν τον ρώτησα γιατί δεν με αφήνει να το φτιάξω εγώ μου απαντά..  ''άστο δεν ξέρεις είναι ο πορτιέρης....το βάζω σε συγκεκριμένο σημείο αφού στερεώνει την πόρτα για να μένει πάντα ανοικτή στο ξενοδοχείο''.

ο ένας να κρατά την πόρτα... και ο άλλος να
καλωσορίζει τους πελάτες.... 

       Το ποδήλατο εκτός από την βασική του σέλα η οποία είναι μια lepper 6spring έχει και μία ακόμα σέλα στον οριζόντιο -και μάλιστα δερμάτινη με εσωτερική γέμιση παρακαλώ!-  καθώς ο κύριος Μιλτιάδης μετέφερε παλαιότερα τα παιδιά του....Εδώ βέβαια θα πρέπει να πούμε πως το συγκεκριμένο ποδήλατο έχει ιστορία που θα την ζήλευαν ακόμα και τα μεγαλύτερα ''καμάκια''....καθώς στα νιάτα του,  και σε άλλες παλαιότερες εποχές τότε που το Ναύπλιο έσφυζε από τουρισμό βορειοευρωπαίων...   έχει φωτογραφηθεί με πάρα πολλές Αυστριακές και Γερμανίδες   επάνω του καθώς όπως μου είπε και το αφεντικό του το χάζευαν και τους έκανε μεγάλη εντύπωση ο τύπος του ποδηλάτου. Μου είπε ακόμα για την λαχτάρα που πήρε πριν μερικά χρόνια όταν ξαφνικά βγήκε έξω και το ποδήλατο έλειπε.... ''κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό Γιώργο!!'' ευτυχώς όμως το έσωσε η κλειδωνιά πεταλάκι  που είχε περασμένη στην πίσω ρόδα και δεν μπόρεσαν να το πάρουν μακριά και το παράτησαν λίγα μέτρα πιο κάτω στο πίσω μέρος του δρόμου με μοναδική απώλεια το μπροστά (badge) ταμπελάκι του, ....και έτσι το ποδήλατο μετά από ένα μικρό σέρβις γύρισε πάλι στα γνωστά καθήκοντά του...δηλαδή να κρατά την πόρτα του ξενοδοχείου μέχρι να έρθει η ώρα που θα πάει το αφεντικό του στο σπίτι για ξεκούραση.....

   Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ στο δέσιμο που έχουν ο κύριος Μίλτος με το ποδήλατό του.... είναι πραγματικά από αυτές τις περιπτώσεις όπου το άψυχο μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης έχει αποκτήσει οντότητα και ψυχή και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ιδιοκτήτη του....μάλιστα αυτό θα το διαπιστώσετε αν αστειευόμενοι τον ρωτήσετε αν το πουλάει ή αν θέλει να το βάψει..... το πιθανότερο είναι να διαπιστώσετε πως ο συγκεκριμένος ευγενής άνθρωπος γνωρίζει  πολύ καλά και την....''γαλλική'' γλώσσα.

Δυστυχώς του πήραν το σήμα ....

Τέλος..... να ευχαριστήσω τον Κύριο Μιλτιάδη  να του ευχηθώ καλά χιλιόμετρα και να είναι πάντα γερός ώστε να βολτάρει πάντα περήφανα το όμορφο ποδήλατό του. .

μαλακό και αφράτο έχτρα καθισματάκι 

η κλειδωνιά που το έσωσε....